işte bnm özetim

Wildwood da son 2 gün..

herşey bitiyor artık.son.

hiç bi son bukadar güzel bu kadar heycan verici bu kadar zor bu kadar karmaşık ama bu kadar mutlu olmamıştr sanırım.

şu hafta sonu zaten iş güç bavul toplama kalan 2-3 arkadaşla vedalaşma derken geçip gidicek.pazartesi sabahı kendimizi NY otobüsünde bulucaz,el sallıycaz bi kaç kişiye sonra birbirimize bakıp "bitti lan! gidiyoruz biz."diycez gülücez ama aslında hüzünlenicez biraz.kulaklıkları takıp pencere kenarına başımızı yaslayıp müzik dinlemeye karar vericez şans bu ya duygusal bi parça çalıcak kulaklarımızda,ve belki biz biraz daha hüzünlenicez sonra uykuya dalıcaz biraz,biraz uyanıcaz yolu seyredicez sonra biraz daha uyuycaz..sonra naz beni kolumdan dürtüp "Damiii geldik sanırım."diycek bakışları heycanlı ama tedirgin olucak,çünkü aklının bi köşesinde central parkta geçirilmesi gereken bi gece olucak.

bavullar... arkadaşlar... yollar...tanımadığımız insanlar... yorgunluk...NY.. central park..uykusuzluk.. hava alanıı.. uçak.. ve nihayet LA..

.

.

.

.

.

.

.....LA geçirilen 1 hafta.

.....NY geçirilen 1 hafta.

....5 ekim...türkiyeye uçuş.

....6ekim....istanbul.ışıl.istanbul ışıl istanbul ışıl.

eğlence huzur rahatlık temizlik oohh şahane zamanlar

....11ekim...izmir.biraz koşturmaca yorgunluk karmaşa ama en güzelinden:)

....tarihi henüz belirsiz olan adana aktarmalı 2 günlük bi isk yolculuğu...

...ev.......ev....ev....

bilmiyorum ki ne desem.nerelerden girsem konulara .aslında ne yazmak istediğimi bile bilmiyorumm zaten bilsemde fark etmiycek öle kelimeler bulucam ki sonra onları öle bi yanyana dizicem ki konu başka yerlere gelicek zaten başka bi şey demek isteyip aslında çok daha başka bişey dicem ben ve sonra buna kimse şaşırmıycak çünkü o BEN olucam :)

iki günden beri öyle kötü hissediyorum ki kendimi.kızıyorumda aslında kendime ."kızım başına kötü bişey mi geldi?" "yooo hiç bişey olmadı." madem bişey olmadı neden öle kötü hissediyorum kendimi bilemiyorum.düşünüyorum bulamıyorum çıldırıyorumm.yatakta debeleniyorum kendi kendime.yastığı başıma geçiriyorumm.çarşaf ayağıma dolanıyo itekliyorumm.üstüm başım açılıyoo üşüyorum,soğuk beni kendime getiriyo olucak ki bi toparlanma evresine giriyorum.önce üst baş düzeltilir sonra yastık yeniden kafanın altına konulur,sonra üstünde yatılan çarşaf bi şekilde eski haline getirilmeye çalışılır ama gelmez tabii :)sonra kedi gibi kıvrılıyorum,yan dönüyorum,dizlerim çekiyorum yukarı doğru,üstümde pike "Mmmmm" diye bi ses çıkartıp sanki az önce o debelenen çıldıran kadın ben değilmişim gibi rol yapıyorum dolaba duvara aynaya :)

insanın etrafında eğlenceli arkadaşlarının olması güzel,harika bişey ama işte aynı insan bi de o arkadaşlardan mümkünse birinin güvenebiliceği biri olmasını istiyo.ama mümkün değil o işte!aynı evde yaşadığından bu insanları çok iyi tanıdığını sanıyo insan ama aslında çok da iyi tanımıyo.üç ay bile olmadı biz tanışalı ama ben bu insanlarla her dakikamı birlikte geçiriyorum bu normal mi? tanımadığım bi insanla bi anda aynı yatağı aynı odayı paylaşıyorum.bunun neresi normal ki? bu beni üç ay önce hiç ama hiç rahatsız etmezken şuanda neden kafamda soru işaretleri oluşturuyo?bilmiyorum.bu soruları kendime soruyorum ama cevaplarını henüz bulmuş değilim.

5 Ekim!
nasıl bi gün olucak acaba?önümde yaşanmamış bi yığın gün varken ben sadece oraya odaklanmış onu bekliyorum,heycanlanıyorumm:)

fransiz sokaginda şaraplar,taksimde biralar,bagdat caddesinde ne istersek,bogazda balik,ortakoyde waffle ve sahil kokusu...

uffff kelimeler kelimeler yazsamda tamamlamasam sonunu kimse anlamasa ooohhhh paşa gönlüm böle istiyo yaparım tabii.oohhhh sayfada benim yazarım tabi,ay sanki olmasa nolur yine yazarımm :):)

o çocuğada sinir oldum zaten.gerzek! çok sinir oldum hatta ben bile şaşırdım kendime,ona sinir oldum diye.vay be dedim hakkatten sinir olmuşum ben yauvv :D

ulan kimseye demiycem artık " ben sıkıldım" diye.sanki amerikada olununca sıkılınmıyo gibi bi hava var ya insanlarda."insan yine insan niye sıkılmasın ki :)" bu kimsenin aklına gelmiyomu acaba (düşünce baloncuklarııı)

ışıl ışıl ışıl.

aslında burda zaten yeterince yalnız olmama rağmen nasıl daha fazla yalnızlık isteyebiliyorum anlamdıramadım.herkes gitmişken odadan şimdi öyle huzurlu öyle mutlu girerim ki yatağıma.kıvrılırım.. hayal kurarımm..bir de bakmışsın damla uyumuş..mışıl mışıll hemde..